قرارداد انجام کار معین به قراردادی گفته می شود؛ که برای آن مدت زمان معینی تعریف نشده و محدود است. یعنی قرارداد کارگر با به پایان رسیدن زمان آن کار معین، خاتمه پیدا می کند. به زبان ساده تر قرارداد کار معین به قراردادی اطلاق می شود که، فعل قابل انجام مشخص است ولی معلوم نیست کی به پایان برسد.
قرارداد کار معین یک نوع قرارداد استخدامی است؛ یعنی حمایت تمامی مواد قانونی لازم قانون کار را دارا است. از جمله نکات مهم در این قرارداد ذکر روابط کلی بین کارگر و کارفرما است؛ که تمامی جوانب این رابطه باید در قرارداد تنظیم شده، قید شود.
این قرارداد برای جذب نیروی انسانی استفاده می شود؛ که این بدان معناست که کارگر تحت شرط و شروط ان را امضا می کند. باید دقت داشت و دانست که شخص حقیقی باید در مقابل کارفرما و همچنین کارفرما در مقابل او چه تعهداتی دارد. در واقع کارگر متعهد می شود در مقابل دستمزد و امکاناتی که کارفرما در اختیارش می گذارد کار مدنظر را که در قرارداد تعیین شده است به پایان برساند.
در قرارداد کار معین، کارگر در قبال کار خود حق الزحمه ای برای مدت موقت یا غیرموقتی، که برای کارفرما انجام داده است، را دریافت می کند. در خصوص میزان حقوق کارگر هیچ قانون و تعرفه ای در قانون تعریف نشده است. در حقیقت این نوع قرارداد در هالهای از ابهام در خصوص مقررات استخدامی قرار دارد.
عده ای معتقدند که این قرارداد جزء قانون کار محسوب می شود و احکام و حقوق و مزایا آن براساس قانون کار محاسبه می شود. اما در خصوص ابهامات این قرارداد و درمورد ماهیت آن همواره اختلاف نظر وجود دارد. مشکل از جایی شروع شده است که به جای توجه به مفاد قانونی ، قرارداد کار معین را جز حالات استخدامی قرار داده اند و سعی کردند قواعد منسجمی برای آن تفهیم نمایند.
• هیچ کدام از طرفین حق فسخ یک طرفه را ندارند؛ با پایان کار قرارداد خاتمه می یابد.
• زمان در این نوع قرارداد تعریف نمی شود.
• تعهد به نتیجه کار بسیار حائز اهمیت است.
• موقت
در این نوع قرارداد کارگر کار معینی را باید برای کارفرما انجام دهد و پس از به سرانجام رساندن آن کار، قرارداد نیز به پایان می رسد.(بند ه ماده 21 قانون کار.)
• دائمی
برابر با تبصره 2 ماده 7 قانون کار، کارهایی که طبیعت آن ها جنبه مستمر داشته باشد و مدت زمان انجام آن ها در قرارداد ذکر نشود، قرارداد دائمی تلقی می شود.
نکته: در هر دو حالت قرارداد، تاریخ در قرارداد تعریف نشده است.
هر قراردادی طبعا مزایا و معایب خود را داراست. از جمله مزایای قرارداد انجام کار معین، تهیه ابزار و تجهیزات توسط کارفرما است. از طرفی معایبی همچون عدم مشخص بودن زمان پایان کار و اتمام قرارداد (که این بسته به شرایط افراد می تواند حسن یا عیب باشد.) دارد.
کارمندان و کارکنانی که به واسطه این قرارداد استخدام می شوند از مزایای مرخصی این قرارداد بهره مند هستند. مرخصی یعنی کارگر یا کارمند در روزهای کاری، برای مدت زمان مشخصی در محل کار حضور نداشته باشد. کارکنانی که از حق مرخصی خود استفاده نکرده اند و ذخیره شده است، می یتوانند طی شرایط خاص چند روز مرخصی بگیرند.
بیمه تامین اجتماعی یکی از مزایای مهمی است که به کارگر یا کارمند تعلق می گیرد. اگر کارفرمایی کارگران و کارمندان خود را بیمه نکند، در حقیقت تخلف انجام داده است. در این زمینه تفاوتی در مشاغل وجود ندارد؛ هر زمان که کارگر یا کارمند در یک حوزه کاری مشغول به کار شود، کارفرما ملزم به پرداخت حق بیمه کارگر است؛ حتی اگر ساعت کاری اون کم یا زیاد باشد.
مطابق با ماده 21 قانون کار، در صورت فوت فوت، بازنشستگی، از کار افتادگی کلی، استعفای کارگر، انقضاء مدت در قراردادهای کار با مدت موقت و عدم تجدید صریح یا ضمنی آن و پایان مدت قرارداد، قرارداد خاتمه می یابد.
از آن سو که این قرارداد یک عقد لازم است، طرفین حق ندارند با میل شخصی خود قرارداد را فسخ کنند؛ اگر چنین شد طرف متخلف وظیفه دارد خسارت طرف مقابل را پرداخت کند.
کارگر شخصی حقیقی است و در برابر کاری که کارفرما به آن محول کرده باید مزدی دریافت کند و اگر مزدی دریافت نکند، شامل قانون کار نمی شود. کارگر باید کار را با دستور کارفرما شروع کند؛ اگر کار را بدون کسب اجازه کارفرما شروع و خلاف روند مورد توافق در قرارداد جلو برد و کار باب میل کارفرما نبود، کارفرما می تواند مزدی به آن پرداخت نکند.
کارفرما شخصی حقوقی است که کارگر به درخواست او و در مقابل حق الزحمه، کار مدنظر او را انجام می¬دهد. کارفرما هم منسب مالکیتی و هم مدیریتی دارد؛ مالکیت به معنی صاحب کار بودن و مدیریت به معنی نظارت بر کارگر است.
در زمان بسته شدن قرارداد کار معین مشخص کردن حدود زمانی، شفاف سازی حق الزحمه، زمان اتمام قرارداد و ممنوعیت فسخ یک طرفه باید مشخص شود.
در هر دو قرارداد انجام یک عملیات خاص از جانب کارفرما به کارگر یا پیمانکار سپرده می شود و در هر دو قرارداد به نتیجه رساندن کار مدنظر است.
از تفاوت های بارز این دو قرارداد این است که در قرارداد کار معین کارفرما وقتی انجام کار معینی را به کارگر می سپارد تمام ابزار و مصالح مورد نیاز آن کار را فراهم می کند؛ ولی در قرارداد پیمانکاری زمانی که کارفرما به پیمانکار پروژه ای را محول می کند، بدون آن که به پروژه و ابزار آن دخالتی داشته باشد کارها را به پیمانکار می سپارد.
تفاوت دیگر که این دو نوع قرارداد با هم دارند این است که در قرارداد کار معین فقط انجام شدن و به نتیجه رسیدن کار مهم است ولی در قرارداد پیمانکاری در مدت زمان معین باید کار تحویل داده شود.
همچنین در قرارداد پیمانکاری کارفرما دستمزد را به صورت یک جا یا در چند قسط پرداخت می کند؛ ولی در قرارداد کارمعین کارفرما حقوق کارگر را طی بازه زمانی خاص پرداخت می کند.
دوره آزمایشی سه ماهه برای کارگران ماهر و متخصص در نظر گرفته می شود. در این قرارداد هر یک از طرفین می توانند بدون اخطار قبلی رابطه کاری را قطع کنند. در صورت قطع کار توسط کارفرما، او موظف است که تمام دستمزد کارگر را پرداخت کند. همچنین اگر قطع کاری توسط کارگر باشد، فقط مستحق دریافت حقوق مدتی است که مشغول به کار بوده .
ما در قرارداد تنظیم شده ای که در سایت موجود است، سعی کردیم تمامی مفاد و نکات قانونی لازم برای قرارداد کار معین را رعایت کنیم.
