منشی در اصل شخصی است که تمام کارهای مهم و معمولی دفتر کار را انجام می دهد. او با ارباب رجوع در ارتباط است و تمامی قرارهای کاری و ملاقات ها را تنظیم می کند. داشتن منشی برای تمامی کسب و کارها مهم و ضروری است. زیرا منشی نقش کلیدی را در یک سازمان، اداره یا دفتر کار دارد.
این قرارداد یکی از پرکاربردترین انواع قرارداد ها می باشد زیرا شرکت ها و موسسات گوناگونی احتیاج به منشی دارند. در این قرارداد باید تمام شرایط و قوانین استخدامی قانون کار رعایت شود. به دلیل آن که فعالیت ها روند قانونی داشته باشند، قرارداد تنظیم می شود. زیرا اگر در آینده شخص پیمانکار دچار مشکل شود، و قرارداد نداشته باشد، نمی تواند حق خود را مطالبه کند. در صورت وجود قرارداد بین طرفین، مسئولیت و وظایف هر یک از طرفین مشخص می شود. قرارداد پیمانکاری منشی، یک نوع قرارداد کار محسوب می شود.
قرارداد کار یا قرارداد استخدامی به قراردادی گفته میشود که بین یک نفر به عنوان کارفرما و یک نفر به عنوان کارگر منعقد میشود. بر اساس ماده 7 فصل دوم قانون کار، قرارداد کار قراردادی کتبی یا شفاهی است که به موجب آن، کارگر متعهد میشود در ازای دریافت مبلغی معین به عنوان حق السعی، کاری را برای مدت زمان مشخص برای کارفرما انجام بدهد. کارگر شخصی حقیقی است که به درخواست کارفرما کاری را انجام می‌دهد و به صورت هفتگی، روزانه یا ماهانه مزد دریافت می‌کند. کارفرما نیز شخصی حقیقی یا حقوقی است که کار به دستور و درخواست او انجام میشود و مکلف به پرداخت مزد به کارگر است.
همچنین در قرارداد با توجه به این که قرارداد پیمانکاری منشی یک قرارداد قانون کار است، قانون کار علاوه بر حقوق، مزایایی دیگر نیز برای منشی در نظر می گیرد. مانند مرخصی با حقوق، حق مسکنو بن کارگری، بیمه و... که این مزایا به صورت توافقی بین کارفرما و منشی انجام می شود.
میزان ساعت کاری یک شخص در طول روز توسط قانون کار تعیین شده و به تصویب رسیده است. اداره کار نیز براساس قانون کار به این ماده قانونی عمل کرده و نظارت می‌کند که در قراردادهای کار این مساله رعایت شده باشد. قانون کار در ماده 51 به میزان ساعت کاری اشاره کرده است. براساس این ماده، ساعت کاری کامل در یک روز، 7 ساعت و 20 دقیقه است. هر میزانی که منشی بیشتر از 7 ساعت و 20 دقیقه مشغول به کار باشد، اضافه کار محسوب میشود.
حقوق اضافه کار، به تناسب با حقوق یک روز کامل محاسبه شده و به میزان حقوق اصلی افزوده میشود. اگر کارفرما به منشی اضافه کار بدهد، موظف است که حقوق و مزایای اضافه کار آن را نیز پرداخت کند.
لازم است طرفین قرارداد تمامی مشخصات کامل خود را در متن قرارداد ذکر کنند. مثلا نام و نام خانوادگی، آدرس محل سکونت یا انجام امور مهم و … باید با دقت و جزئیات در متن قرارداد ذکر شود.
: باید حتماً در متن قرارداد منشی موضوع فعالیت و همکاری تعیین شود. در صورتی که موضوع همکاری در متن قرارداد با فعالیت منشی متفاوت باشد، منشی می تواند به آن اعتراض نماید.
حتماً در تنظیم قرارداد استخدام منشی این نکته را در نظر داشته باشید، که محل اجرای تعهد به کار را دقیق مشخص کنید. ممکن است منشی با این تصور که در شرکت نزدیک به محل سکونت خود مشغول به کار خواهد شد، اقدام به امضای قرارداد نماید. اما پس از امضای قرارداد او را به منطقه دیگری منتقل نمایند.
اصولاً قراردادهای استخدامی منشی جزو قراردادهای موقت هستند. به همین دلیل لازم است مدت زمان قرارداد تعیین و در متن قرارداد ذکر شود. در غیر این صورت با بروز هرگونه مشکل، منشی یا کارفرما نمی تواند مطالبه حق نمایند.
لازم است حتما در متن قرارداد استخدام یک منشی، میزان حق الزحمه و نحوه پرداخت آن قید شود. ممکن است کارفرما تمایل داشته باشد دستمزد منشی را به صورت ماهانه، یا هفتگی بپردازد. در صورت هرگونه توافقی لازم است این مسئله در متن قرارداد ذکر شود.
باید حتما در متن قرارداد استخدام منشی، تمامی تعهدات منشی ذکر شود. تنها در این صورت است که منشی می دانید باید چه کارهایی انجام دهد، یا چه کارهای را انجام ندهد.
1. منشی موظف است به آن سازمان موظف باشد و براساس قوانین وظایفش را انجام دهد
2. حسن نیت منشی در عملکرد او مشخص خواهد شد
3. منشی باید در حفظ مدارک و اسنادی که در اختیارش قرار داده می شود، کوشا باشد؛ و از افشای آنها جلوگیری کند
4. منشی موظف است موازین اخلاقی را رعایت کند و به موقع در محل کار حاضر شود
همانطور که منشی دارای تعهداتی برای انجام کار است، کارفرما نیز تعهداتی دارد. باید این تعهدات نیز در متن قرارداد ذکر شود؛ تا هر دو طرفین قرارداد در این خصوص اطلاعات داشته باشند.
همانطور که می دانیم طبق قانون کار، کارفرما و منشی می توانند بسته به برخی شرایط، اقدام به فسخ قرارداد نمایند. لازم است حتما این مسئله بین طرفین توافق شده و در قرارداد به آن اشاره شود.
لازم است هر دو طرفین قرارداد استخدام منشی، تضمین لازم را برای اجرای تعهدات خود ارائه نمایند. یعنی به نوعی باید طرفین، قرارداد را به نوعی تضمین کنند؛ تا در صورت بروز مشکل بتوانند به آن استناد نمایند.
طرفین قرارداد می توانند برای خود یک مرجع حل اختلاف مشخصی را تعیین کنند؛ تا در صورتی که در حین انجام کار و مدت زمان قرارداد با مشکلی مواجه شدند، به مرجع مورد نظر مراجعه کنند. با این کار می توانند بدون طرح شکایت یا دعوی اختلافات خود را حل کنند.
تیم حقوقی قرارداد نویس، این مقاله را برای شما عزیزان تهیه و تنظیم نموده اند. ضمن آن که می توانید جواب سوالات و ابهامات خود را از مشاوران ارشد حقوقی ما، دریافت نمایید.
