اگر شما قصد دارید که قسمتی از منزل خود یا هر مکان دیگری را کاشی کنید، احتیاج به فردی با مهارت لازم را دارید و حاضر هستید در قبال آن، دستمزد فرد را پرداخت نمایید. به همین سبب برای آن که این قرارداد دارای جرئیات و ضروریات لازم باشد؛ لازم است یک قرارداد قانونی مکتوب شود تا حقوق اشخاص تضمین گردد. همچنین در هنگام اختلاف، سندی جهت استناد به آن وجود داشته باشد.
این قرارداد جز قراردادهای پیمانکاری محسوب می شود. قرارداد پیمانکاری در خصوص روابط کاری و تجاری مورد استفاده است. قرارداد پیمانکاری اصولا به صورت پروژه های موقت تنظیم می شود و روابط طرفین قرارداد پس از اتمام پروژه به پایان می رسد. در این قرارداد هم نیز زمانی که کارفرما احتیاج به شخص حقیقی پیمانکار کاشی داشته باشد، این پروژه را به وی واگذار می کند و شخص پیمانکار پس از این که پروژه را به پایان رساند، دستمزد خود را دریافت می کند.
به احتمال زیاد تا کنون قرارداد با موضوعات مختلفی را دیده اید یا امضا کرده اید؛ همانطور که مشاهده کرده اید اولین بند از هر قرارداد مربوط به مشخصات طرفین قرارداد است. طرفین قرارداد پیمانکاری نصب کاشی، شامل کارفرما و پیمانکار است. کارفرما شخصی است که قصد دارد این پروژه را به دیگری واگذار کند و حاضر است در قبال آن دستمزد پرداخت کند. پیمانکار شخص حقیقی است که به صورت فردی یا شرکتی مشغول به فعالیت است؛ وی مهارت کاشی کاری دارد و این پروژه را در ازای دریافت حق الزحمه برعهده می گیرد.
دومین بند از قراردادها درمورد موضوع و عنوان پروژه در نظر گرفته شده است. انتخاب این عنوان باید دربرگیرنده ی تمام جنبه های قرارداد و خلاصه ای از ماهیت آن باشد. موضوع قرارداد باید به نحوی شرح داده شود که هر فعالیتی که قرار است در این قرارداد انجام گیرد، به طور کامل بیان شود. یعنی انتظاراتی که کارفرما از پیمانکار دارد را در این بند با چگونگی انجام کار را شرح داده شود.
طرفین قرارداد زمانی که می خواهند یک قرارداد تنظیم نمایند، باید مدت زمان قرارداد را تعیین کنند؛ زیرا در این مدت تعیین شده باید پروژه یا موضوع قرارداد به پایان برسد. علاوه بر آن در طول این مدت، طرفین قرارداد باید به تعهدات خود عمل کنند و نباید بدون دلیل و استناد از قرارداد خارج شوند.
تعیین مدت قرارداد به صورت کلی یا جزئی می باشد. زمان بندی جزئی بدین صورت است که طرفین قرارداد پیمانکاری مدت قرارداد را به بازه های زمانی کوتاه تر تقسیم می نمایند و معین می کنند که هر یک از طرفین قرارداد در این بازه زمانی چه تعهداتی بر عهده دارد و موضوع قرارداد در این بازه زمانی تا چه میزان انجام گردد.
در این بند پیمانکار با بررسی مجموع خرید ها که شامل تامین مواد اولیه، خرید کاشی های لازم، تهیه تجهیزات و... همچنین حق الزحمه خود، مبلغ را به کارفرما اعلام می کند و در صورتی که با موافقت کارفرما صورت گیرد، باید مبلغ را پرداخت نماید و در صورتی که قبول نکند باید مبلغ پیشنهادی خود را بدهد.
همچنین باید در این بند چگونگی نحوه پرداخت مشخص شود. کارفرما در هر نوبت از پرداخت، باید طبق توافقاتی که در قرارداد نوشته شده است، پرداخت نماید. همچنین طرفین باید مشخص نمایند که در چه صورتی مبلغ قرارداد افزایش و یا کاهش می یابد.
• پیمانکار موظف است از مصالح استاندارد استفاده کند
• پیمانکار موظف قبل از نصب کاشی، دیواری که قرار است روی آن نصب شود، بررسی نماید
• پیمانکار موظف است استانداردهای ایمنی را رعایت نماید
• پیمانکار موظف است تعداد کاشی های ذکر شده در قرارداد را نصب کند
• پیمانکار موظف است حقوق کارگران خود را به موقع پرداخت نماید
• مجری قرارداد به هیچ وجه اجازه انتقال موضوع قرارداد به دیگری را ندارد
• پیمانکار موظف است برای تعطیل کردن و مرخصی از کارفرما اجازه داشته باشد
• کارفرما موظف است شرایط لازمه را جهت موضوع قرارداد برای پیمانکار فراهم سازد
• کارفرما باید محل استراحت برای پیمانکار در نظر بگیرد
• کارفرما موظف است مبلغ قرارداد را به موقع پرداخت نماید
کارفرما در طول مدت پروژه، بر روی کار پیمانکار نظارت دارد؛ اما ممکن است کارفرما به دلیل مشغله کاری، شخصی را برای نظارت انتخاب نماید. این شخص بر چگونگی پیشرفت پروژه نظارت دارد و آمار دقیق کار را به کارفرما اطلاع می دهد. همچنین لازم است پیمانکار با ناظر پروژه همکاری داشته باشد و اطلاعات لازم را در اختیار او قرار دهد
موارد حق فسخ به توافق طرفین نوشته می شود. چنانچه هر یک از طرفین قرارداد با عمل خود سبب فسخ قرارداد شود، باید خسارت قراردادی را به طرف مقابل پرداخت نماید. مواردی مانند عدم شروع پروژه در زمان مقرر، واگذاری پروژه به غیر، عدم انجام مسئولیت و... باعث ایجاد حق فسخ از سوی کارفرما می شود.
همچنین ممکن است که اعمالی از سوی کارفرما صورت گیرد که سبب حق فسخ به پیمانکار داده شود؛ مانند عدم تحویل کارگاه در زمان مقرر، عدم پرداخت مبلغ، و... باعث می شود که پیمانکار قرارداد را فسخ نماید.
در طول مدت پروژه ممکن است اختلافاتی بین کارفرما و پیمانکار به وجود آید؛ به همین دلیل بهتر است در هنگام تنظیم قرارداد شخصی بی طرف را به عنوان داور جهت حل اختلاف قراردادی معین شود. این مرجع در هنگام بروز مشکل و اختلاف، با مشاوره حقوقی و بررسی صحت موضوع، اختلاف را حل و فصل می نماید.
حل اختلاف زیر نظر مرجع بسیار سریع تر و کم هزینه تر است. همچنین این موضوع باعث می شود که حجم پرونده های مطروحه در مراجع قضایی کم شود و رسیدگی به پرونده های حقوقی بیشتر گردد.
همانطور که در آغاز مقاله به آن اشاره کردیم، برای شروع یک همکاری خوب و قانونی ضروری است که طرفین قرارداد اطلاعات جامع حقوقی خود را افزایش دهند؛ زیرا هر چه قدر طرفین قرارداد با معلومات حقوقی بیشتری در جلسه حاضر شوند و جزئیات بیشتری در قرارداد ذکر کنند، امکان بروز اختلافات در آینده کمتر می شود.
